Μια σύντομη επισκόπηση της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τα ευρωπαϊκά κράτη προκειμένου να προσαρμόσουν την εθνική τους νομοθεσία με τις νέες ρυθμίσεις, δείχνει τις διαφορετικές ρυθμιστικές προσεγγίσεις των κρατών - μελών και το γεγονός ότι η Διαμεσολάβηση ως μηχανισμός επίλυσης διαφορών βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Τα περισσότερα κράτη - μέλη της Ε.Ε. ήδη εφαρμόζουν το θεσμό της Διαμεσολάβησης (Βέλγιο, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Τσεχία, Ισπανία, Γαλλία, Σλοβακία, Ρουμανία, Ιταλία (υποχρεωτική), Λουξεμβούργο, Σλοβενία), ενώ άλλα βρίσκονται στη διαδικασία ενσωμάτωσης της οδηγίας (Ολλανδία) για τη διαμεσολάβηση στο εσωτερικό τους δίκαιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ομοιομορφία στον τρόπο υλοποίησης της Οδηγίας, αφού το κάθε κράτος είναι ελεύθερο να εφαρμόσει την οδηγία κατά τρόπο συμβατό στο δικαστικό του σύστημα. Όμως τα άρθρα 6 και 7 της Οδηγίας, που αφορούν τη συμφωνία, που προκύπτει από τη Διαμεσολάβηση και την κήρυξή της σε εκτελεστό τίτλο, καθώς και το απόρρητο των όσων ειπώθηκαν ή κατετέθησαν κατά τη διάρκεια της Διαμεσολάβησης, αποτελούν αυστηρές διατάξεις και μεταφέρονται αυτούσιες στο εσωτερικό δίκαιο κάθε κράτους - μέλους.
Η Διαμεσολάβηση είναι ένας θεσμός για την ευρωπαϊκή οικογένεια, με εντυπωσιακά μέχρι στιγμής αποτελέσματα σε όσα κράτη - μέλη εφαρμόζεται στην πράξη. Αυτό το δεδομένο από μόνο του μπορεί να δώσει το έναυσμα και στα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. να εμπιστευτούν και να στηρίξουν το θεσμό της Διαμεσολάβησης, ούτως ώστε να αποσυμπιεστούν τα δικαστήρια από τον τεράστιο όγκο υποθέσεων και να λάβουν οι λαοί της Ευρώπης το μήνυμα ότι μπορούν να λύνουν τις διαφορές τους σε κλίμα συναίνεσης ,καλής επικοινωνίας και διατήρησης των προσωπικών τους σχέσεων.
Για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα εισάγεται μία οργανωμένη εξωδικαστική διαδικασία, που αποτελεί καινοτομία για την ελληνική έννομη τάξη και ονομάζεται Διαμεσολάβηση Ν.4512/18.
Στον κατάλογο των χωρών, που ακολουθούν την υποχρεωτικότητα στη Διαμεσολάβηση, Ηνωμένο Βασίλειο, Λιθουανία, Κροατία, Γερμανία, Ιταλία, προστέθηκε και η Ελλάδα στις 30 Νοεμβρίου 2019. Οι Έλληνες πολίτες, όπως οι Αμερικανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν τώρα τη δυνατότητα να επιλύσουν συναινετικά στη Διαμεσολάβηση όλες τις αστικές και εμπορικές διαφορές ιδιωτικού δικαίου, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζεται η παρουσία δικηγόρου τους για την απόλυτη νομική προστασία τους.
Με το νέο Νόμο 4640/2019, που ψηφίστηκε στις 30/11/2019, εισήχθη μία προδικαστική διαδικασία, αυτή της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας της Διαμεσολάβησης . Ο νέος Νόμος ρυθμίζει το θεσμό της Διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσει, όπου καθιστά πλέον υποχρεωτική την υπαγωγή των οικογενειακών υποθέσεων και των διαφορών, που εκδικάζονται κατά την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς και Πολυμελούς Πρωτοδικείου σε μία πρώτη συνεδρία Διαμεσολάβησης, πριν καταφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Διαβάστε περισσότεραΜια σύντομη επισκόπηση της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τα ευρωπαϊκά κράτη προκειμένου να προσαρμόσουν την εθνική τους νομοθεσία με τις νέες ρυθμίσεις, δείχνει τις διαφορετικές ρυθμιστικές προσεγγίσεις των κρατών - μελών και το γεγονός ότι η Διαμεσολάβηση ως μηχανισμός επίλυσης διαφορών βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Τα περισσότερα κράτη - μέλη της Ε.Ε. ήδη εφαρμόζουν το θεσμό της Διαμεσολάβησης (Βέλγιο, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Τσεχία, Ισπανία, Γαλλία, Σλοβακία, Ρουμανία, Ιταλία (υποχρεωτική), Λουξεμβούργο, Σλοβενία), ενώ άλλα βρίσκονται στη διαδικασία ενσωμάτωσης της οδηγίας (Ολλανδία) για τη διαμεσολάβηση στο εσωτερικό τους δίκαιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ομοιομορφία στον τρόπο υλοποίησης της Οδηγίας, αφού το κάθε κράτος είναι ελεύθερο να εφαρμόσει την οδηγία κατά τρόπο συμβατό στο δικαστικό του σύστημα. Όμως τα άρθρα 6 και 7 της Οδηγίας, που αφορούν τη συμφωνία, που προκύπτει από τη Διαμεσολάβηση και την κήρυξή της σε εκτελεστό τίτλο, καθώς και το απόρρητο των όσων ειπώθηκαν ή κατετέθησαν κατά τη διάρκεια της Διαμεσολάβησης, αποτελούν αυστηρές διατάξεις και μεταφέρονται αυτούσιες στο εσωτερικό δίκαιο κάθε κράτους - μέλους.
Η Διαμεσολάβηση είναι ένας θεσμός για την ευρωπαϊκή οικογένεια, με εντυπωσιακά μέχρι στιγμής αποτελέσματα σε όσα κράτη - μέλη εφαρμόζεται στην πράξη. Αυτό το δεδομένο από μόνο του μπορεί να δώσει το έναυσμα και στα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. να εμπιστευτούν και να στηρίξουν το θεσμό της Διαμεσολάβησης, ούτως ώστε να αποσυμπιεστούν τα δικαστήρια από τον τεράστιο όγκο υποθέσεων και να λάβουν οι λαοί της Ευρώπης το μήνυμα ότι μπορούν να λύνουν τις διαφορές τους σε κλίμα συναίνεσης ,καλής επικοινωνίας και διατήρησης των προσωπικών τους σχέσεων.
Για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα εισάγεται μία οργανωμένη εξωδικαστική διαδικασία, που αποτελεί καινοτομία για την ελληνική έννομη τάξη και ονομάζεται Διαμεσολάβηση Ν.4512/18.
Στον κατάλογο των χωρών, που ακολουθούν την υποχρεωτικότητα στη Διαμεσολάβηση, Ηνωμένο Βασίλειο, Λιθουανία, Κροατία, Γερμανία, Ιταλία, προστέθηκε και η Ελλάδα στις 30 Νοεμβρίου 2019. Οι Έλληνες πολίτες, όπως οι Αμερικανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν τώρα τη δυνατότητα να επιλύσουν συναινετικά στη Διαμεσολάβηση όλες τις αστικές και εμπορικές διαφορές ιδιωτικού δικαίου, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζεται η παρουσία δικηγόρου τους για την απόλυτη νομική προστασία τους.
Με το νέο Νόμο 4640/2019, που ψηφίστηκε στις 30/11/2019, εισήχθη μία προδικαστική διαδικασία, αυτή της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας της Διαμεσολάβησης . Ο νέος Νόμος ρυθμίζει το θεσμό της Διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσει, όπου καθιστά πλέον υποχρεωτική την υπαγωγή των οικογενειακών υποθέσεων και των διαφορών, που εκδικάζονται κατά την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς και Πολυμελούς Πρωτοδικείου σε μία πρώτη συνεδρία Διαμεσολάβησης, πριν καταφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ,αν ο πολίτης προσφύγει στην Τακτική Δικαιοσύνη παρακάμπτοντας την υποχρεωτική αρχική συνεδρία της Διαμεσολάβησης, επειδή προβλέπονται δικονομικές κυρώσεις, διακόπτεται η συζήτηση επί ποινή απαραδέκτου και το Δικαστήριο θα του επιβάλει χρηματική ποινή ύψους 120 έως 300 ευρώ και επιπλέον 0.2% επί του αντικειμένου της διαφοράς.
Αναλυτικότερα στην υποχρεωτικότητα υπάγονται όλες οι οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές του άρθρου 592 παρ.1 περ. α’, β΄και γ’(διαζύγιο, ακύρωση γάμου ,αναγνώριση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας γάμου) και του άρθρου 592 παρ.2 (προσβολή πατρότητας κ.λ.π) σε ισχύ από 15/1/2020.Μπορεί κάποιος γονέας να προσέλθει στη Διαμεσολάβηση για υποθέσεις διατροφής, επιμέλειας και επικοινωνίας με τα παιδιά.
Διευκρινίζουμε, ότι οι υποθέσεις, που άπτονται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, υπάγονται στην υποχρεωτικότητα, αν η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ.